.png)
Pochodzenie: Odmiana ta została uzyskana w 1992 r. przez A. Liverani i D. Giovannini w północnych Włoszech w Consiglio per la Ricerca e la Sperimentazione in Agricoltura Unità di Ricerca per la Frutticoltura z krzyżówki (Pegaso x Pillar) x (Venus x Pillar).
Drzewo: Nektaryna kolumnowa Alice ma zwartą budowę, średnica korony osiąga zaledwie 0,5-0,7 metra, natomiast wzrost dorosłego drzewa, to jedynie 2,5-3 metry wysokości. Drzewa można sadzić zarówno w gruncie, uprawiając je w przydomowych ogrodach, sadach w szpalerach wraz z innymi gatunkami. Odmiana może być również uprawiana w powodzeniem w donicy, którą można postawić na tarasie czy balkonie. Preferuje słoneczne stanowiska, a także żyzne, lekko kwaśne i przepuszczalne gleby. Pomiędzy poszczególnymi sadzonkami zaleca się stosować 0,5-1 metr rozstawy.
Nektaryna kolumnowa Alice, to jedna z pierwszych odmian nektaryn kolumnowych na rynku, która samodzielnie przybiera strzelisty, kolumnowy pokrój. jest smukła i gęsto rozgałęziona. Drzewo ma kolumnowy pokrój.
Liście również przyciągają wzrok. Są małe, owalne i intensywnie ciemnozielone. Jesienią cieszą oko swoją jasnożółtą barwą.
Kwitnie późno, Jej drobne kwiaty mają kształt miseczki i mienią się delikatnym różem. Nie wymagają zapylenia pyłkiem innych odmian. Lubi stanowiska ciepłe i słoneczne.
Ta odmiana nektarynki lubi gleby raczej lekkie, zasobne i głębokie, a przede wszystkim bardzo dobrze przepuszczalne. Gleby podmokłe, ciężkie i zwięzłe nie nadają się do jej uprawy.
W sierpniu wydaje owoce średniej wielkości o gładkiej skórce o pięknej barwie od żółtej do czerwonej, z miąższem typowym dla nektarynek, raczej żółtym. Te owoce są bardzo aromatyczne. Owoce zawiązują się po 3 lub 4 latach. Plon z jednego drzewka to 10-12 kg/sezon.
Późną zimą, w okresie spoczynku wegetatywnego lub po kwitnieniu, od końca lata do początku jesieni, należy wyeliminować skrzyżowane, słabe lub nieuporządkowane gałęzie, aby zachować zdrowy i kolumnowy kształt. Możliwe, że pojawią się też dzikie pędy (wilki), które wyrosną z korzenia lub na pniu. Należy je usunąć. W przypadku narośli wyrastających z korzenia należy nieco rozkopać ziemię i następnie odciąć pęd dzikiego wilka.
Drzewko posadzone na otwartym terenie, w miesiącach wegetacyjnych, mniej więcej od kwietnia do października, należy podlewać od czasu do czasu. W przypadku posadzenia w doniczce podlewać regularnie od marca do października.
Zapylacze: Jest samopylna, nie wymaga obecności innych odmian zapylających.
Owoc: Owoce średniej wielkości (115 g), okrągło-podłużne z zapadniętym wierzchołkiem. Kolor skórki jest intensywnie żółty, przebarwiony cieniowaną czerwienią zajmującą 80% powierzchni. Miąższ jest jędrny i soczysty, słodki i pachnący, ma dobrą konsystencję, dobrze zrównoważony smak i dobre właściwości organoleptyczne. W konsumpcji są słodkie, soczyste – ogólnie smaczne.
Dojrzałość zbiorcza: Od początku do połowy sierpnia
Wrażliwość na mróz: Jej zaletą jest to, że rośnie zdrowo i ma dobrą wytrzymałość na niskie temperatury (-15°C). Nieco gorzej na tym tle wypadają pąki kwiatowe, które na wiosenne przymrozki mają tylko dostateczną odporność.
Drzewa sadzone w ogrodzie z reguły nie wymagają zabezpieczenia na zimę. W przypadku silnych mrozów możemy posadzić drzewko od południowej, osłoniętej strony. Sadzone w doniczkach należy chronić na zimę. Najlepiej umieścić je w jasnym, suchym miejscu. Jeśli takie pomieszczenie nie jest dostępne, donicę z drzewkiem należy okryć polarem, słomą lub innym odpowiednim materiałem, aby zapobiec zamarznięciu.
Wrażliwość na choroby: Wysoka. Odmiana ta jest mało wymagająca jeśli chodzi o ochronę chemiczną.
Przydatność odmiany: Zarówno do spożycia bezpośredniego, jak i na przetwory tj. dżemy, konfitury i jako dodatek do ciast, deserów. Mogą służyć także do przygotowania soków i koktajli. Są bardzo praktyczne w kuchni, ponieważ nie wymagają obierania i doskonale nadają się do dekoracji ciast i sałatek, do przygotowania sałatek owocowych oraz jako składnik tart, naleśników, musów, serników, panne cotta, lodów.
Zalecana podkładka: St. Julien A. Podkładka półskarlająca, często stosowana dla moreli, nektarynek i brzoskwiń. Szczepione na niej drzewa mają krzaczaste korony. Brzoskwinie uprawiane na podkładkach St. Julien zaczynają owocować po 3-4 latach. Drzewka szczepione na tej podkładce nie wymagają palikowania.
Prześlij komentarz